در سفر امروزمان می خواهیم تا با هم بخشی از فرهنگمان را که با موسیقی در هم آمیخته شده را مرور کنیم .

رقص‌های آذربایجانی از سری رقص‌های فولکلوریک است که از نسلی به نسل بعدی منتقل و در این پروسه توسعه و شکل گرفته‌است. بعضی از این رقص‌ها در اصل جزء مراسم دینی یا جزء از آمادگی‌های جنگی و دفاعی بوده‌است در هر صورت در حال حاضر از این رقص‌ها در مجالس عروسی در آذربایجان و آران (جمهوری آذربایجان) و گرجستان و در برگزاری برنامه‌های ورزشی و گردهمایی‌های فرهنگی در جمهوری آذربایجان استفاده می‌شود.

  • شاه حسین گویان (شاخسی) که در ماه محرم در بین مردم آذربایجان رواج دارد در اصل یک رقص و رژه نظامی بوده‌است.
  • دیدگاه هلن اریکسن دربارهٔ رقص بانوان آذربایجان:

آذربایجان یکی از جمهوری‌های قفقاز شوروی سابق بود. امروزه جمهوری مستقلی است که به دلیل داشتن ذخایر غنی نفت مورد توجه بین المللی است. تعداد بسیاری از آذربایجانی ها در شمال غربی ایران ودر منطقه شهر تبریز ،اردبیل، ارومیه زنجان و قزوین و همدان ساکن هستند. رقص بانوان در قفقاز به لحاظ حرکات دلپذیر دست، حرکات بیانگر بازو و قدمهای ظریف از دیگر رقص‌ها تمیز داده می‌شود. قدمهای ظریف ایفاگر رقص توسط دامن‌های بلند پوشیده شده و چنین می‌نماید که ایفاگر رقص به حالت شناور بر روی زمین جاری است. رقص‌ها گاهی غمگین، گاهی آتشین و بیشتر تغزلی است و بیانگر سرشت فاخر بانوان آذربایجان است. رقصهای سولو و گروهی درعروسی و سایر مناسبتها اساساً ساده است. این رقصها در شوروی سابق بصورت رقصهای هنری صحنهای، ارتقاء یافته است.

منشا رقص کجاست؟

کلمه رقص واژه ای لاتین به معنای عکس العمل است. رقص یعنی عکس العمل انسان در برابر نیروهای خارق العاده طبیعت که برای نشان دادن افکار و احساسات انجام می شده است.

رقص آذری نیز حاصل وراثت نسل هاست. بخشی از این رقصها جزئی از مناسک دینی و بخشی دیگر جزئی از آمادگی های جنگی و دفاعی بوده است. در واقع از دیر باز رقص نشانه ای از پرستش و نیایش بوده است . این نوع رقص از نوع رقص های فولکوریک  است که حاصل انتقال بین نسل هاست.

منبع : گروه گردآوری اولدوز توریسم